Tayaz Fakhri

June 26 at 1:41am

با سلام، 

دوست داشتم که چند کلامی با اعضا و حامیان کنگره ایرانیان کانادا به صورت بی‌واسطه بگویم. اگر اخبار کنگره ایرانیان کانادا را دنبال نمی‌کنید، به اطلاع‌تان می‌رسانم که پس از دو جلسه‌ی رسمی هیات مدیره و رای‌گیری‌های داخلی، من در هیات مدیره‌ی امسال کنگره ایرانیان کانادا به صورت یک عضو ساده و مستقل در هیات مدیره ۲۰۱۷ - ۲۰۱۸ خدمت خواهم کرد و نقش مدیریت هیچ بخشی را نخواهم داشت. برای همین به مدیر جدید روابط عمومی، خانم مروارید زارع‌زاده و سایر مدیران که همان مدیران سال‌های گذشته مانده‌اند تبریک می‌گویم و امیدوارم در کارشان موفق باشند. 

این بهانه‌ای شد تا با شما از تصمیم و نقش جدیدم در کنگره صحبت کنم. پیش از این جلسات بحث‌هایی با رئیس و سایر اعضا برای ایفای نقش‌های سال جدید داشتیم که من در نهایت به شکل ایمیلی چهارچوبی برای تغییرات در جهت بهبود هیات مدیره در سال جدید به رئیس سابق کنگره ایرانیان کانادا پیشنهاد دادم. طبق این چهارچوب، اهداف و اولویت‌های سال گذشته‌ی کنگره را مثبت می‌دانستم، ولی در آن تایید شده بود که کنگره برای همه‌ی ایرانیان کانادایی است و باید این طور بماند. حتی آنها که با اهداف و اولویت‌های این هیات مدیره موافق نیستند باید بتوانند در این کنگره حاضر باشند، طرد نشوند و نقش منتقد و مخالف و مشارکت‌کننده بیابند تا همگی با هم با گفتگو و دیالوگ به جایگاه بهتری برسیم. 
Empowerment through Unity 
که شعار کنگره در سال گذشته بوده را چطور می‌توان طور دیگری تفسیر کرد؟ آیا این تنها یک شعار است یا باید تغییراتی با توجه به نگرش اعضا و برخی منتقدان صورت داد تا به نقطه‌ی رضایت‌بخش‌تری از سال گذشته برسیم؟ البته گفتگو به معنای عقب‌نشینی یا شکست و تسلیم نیست. گفتگو به معنای تلاش و فرآیندی برد-برد است تا از این نقطه به نقطه‌ی بهتری برسیم و فاصله‌مان تا ایده‌آل کمتر شود یا حداقل نقطه‌ی ایده‌آل بازتعریف شود. 

این چهارچوب بخش‌های مختلفی داشت که این پست فیس‌بوکی محل مناسبی برای بازتاب جزئیات آن چهارچوب نیست، و در وقتی بهتر راجع به آن می‌توان صحبت کرد. اما از موارد اصلی که برای تغییر پیشنهاد دادم، بررسی دقیق و عمومی عملکرد اعضای سال گذشته‌ی هیات مدیره برای رساندن ما به نقطه‌ی مطلوب بود. و در نتیجه پیشنهاد تغییری هرچند کوچک در پست‌های هیات رئیسه (رییس و/یا نایب رئیسی) کنگره. این تغییرات پیشنهادی که از بسیاری از منتقدان شنیده بودم، به دلیل جذب حداکثری از مخالفان و نگرانی منتقدان به حضور طولانی مدت اعضای هیات مدیره که برای بار دوم انتخاب می‌شدند، طرح شدند، ضمن اینکه نشانه‌ای می‌شدند از اینکه آزادی و روحیه‌ی واقعی دموکراتیک با چرخش قدرت در هرم بالای قدرت رابطه‌ی نزدیکی دارد (همان‌طور که خوانده بودم در سال ۹۸ نلسون ماندلای بزرگ با وجود محبوبیت زائدالوصف و قانونی بودن تمام پروسه‌ی انتخابش آن را به دیگری واگذار کرد) و اینکه این اتفاق می‌توانست به همه‌ی مخاطبان این سیگنال را بفرستد که اولویت‌های هیات مدیره از اشخاص این هیات مدیره مهم‌ترند، زیرا این هیات مدیره آنها را خواسته‌ی اکثریت خاموش کنگره می‌دانند، و بر سر آنها سستی نخواهند کرد ولی اینکه چه کسی بهتر می‌تواند ما را از وضع فعلی به اهداف تعیین‌شده برساند اتفاقا مورد نظارت دقیق و بررسی عملکرد ما و اعضا خواهد ماند. که البته چنین سیگنالی در نهایت فرستاده نشد! 
دلایل زیاد دیگری برای طرح این پیشنهاد قابل ذکر است، که متاسفانه نه تنها صورت نگرفتند که مذاکرات ما با تصویب اکثریت هیات مدیره همه «مهر محرمانه» خوردند به این معنا که تمامی تحلیل‌های عملکردی و نقدهای من و دیگر اعضای هیات مدیره از عملکرد همدیگر (اگر نقدی بود) غیرقابل‌ بیان در بیرون از جلسه شدند. البته من این را با «وظیفه‌ی قانونی یک عضو هیات مدیره در قبال اعضا» و اصل «شفافیت» که از ابتدای سال گذشته در قالب یک عضو هیات مدیره بر آن پافشاری می‌کرده‌ام و در قالب مدیر روابط عمومی به طور مداوم از داخل برایش چانه‌زنی می‌کردم مغایر دانستم و اعلام کردم که حاضر نیستم هیچ‌وقت، هیچ چیزی را از اعضای هیات مدیره پنهان نگه دارم،‌ مگر به دلایل اخلاقی که واضح است در این موارد چنین دلیلی وجود ندارد. این کنگره، به زعم من، چیزی جز یک نهاد دموکراتیک و مردمی و غیرانتفاعی نیست و چیز پنهانی از اعضایش ندارد. 

با این توضیحات، نمی‌خواهم شرح هرآنچه که رفته را بنویسم. تنها می‌خواستم خدمت شما خوانندگان عزیز بگویم که بسیار خوشحالم که بار خدمت از دوش من برداشته شده و من قصد دارم امسال با آزادی و قدرت مانور بیشتری نسبت به زمانی که مدیر روابط عمومی کنگره بودم، به اطلاع‌رسانی برای اعضا و نقد اشتباهات هیات مدیره از داخل بپردازم و انتقاداتم را به عنوان یک عضو مستقل هیات مدیره به گوش شما برسانم. به علاوه دوست دارم که صدای مخالفان هیات مدیره‌ی کنونی و مخالفان خودم در این هیات مدیره باشم. زیرا که می‌دانم رویه‌ی هیات مدیره بدون حضور من در نقش مدیریت آن، بستن بیشتر کانال‌های ارتباطی خواهد بود (که امیدوارم این اشتباه باشد!) شفافیت حداقلی و از بین بردن نهاد گفتگو که نیاز بیش از هر زمان امروز کنگره است و اعتمادی که به این نهاد ذره ذره در حال جمع شدن است نباید به دستان خودمان با چند اشتباه کوچک از بین برود. بنابراین دوست دارم این نقش را به عنوان واسط منتقدان و دغدغه‌مندان باهمستان و هیات مدیره بهتر ایفا کنم و در این راستا تمامی کوشش خود را خواهم کرد. 

بنابراین، اولین تلاشم در راستای شفافیت بیشتر آرشیوِ داخلی تمامی جلسات هیات مدیره خواهد بود که در اولین جلسه‌ی هیات مدیره‌ی سال پیش هم پیشنهاد دادم ولی با مخالفت آن اعضا مواجه شد و با تلاش رییس کنگره به تعویق افتاد ولی خبری از آن نشد. امسال هم این طرح را مطرح خواهم کرد و جزئیات مخالفت اعضای هیات مدیره را با شما در میان خواهم گذاشت. 

متشکر از شما، 
تایاز فخری 
عضو مستقل هیات مدیره کنگره ایرانیان کانادا