April 2 at 7:37 PM

#	Medi Shams	April 2 at 7:37 PM		قاضای انتشار نامه های ارسالی کنگره به کمیسیون تحقیق
1
2

	Medi Shams
1	Congress (ICC)	April 2 at 1:39 PM		دید و بازدید نوروزی با اعضای هیئت مدیره کنگره ایرانیان کانادا در مونترال؛ سه شنبه دوم آوریل ساعت ۶ تا ۹ شب در کافی شاپ زعفران  5627 Ch. de la Cote des Neiges, Montreal, H3T 1Y8,

Iranian Canadian Congress (ICC)	April 2	دید و بازدید نوروزی با اعضای هیئت مدیره کنگره ایرانیان کانادا در مونترال؛ سه شنبه دوم آوریل ساعت ۶ تا ۹ شب در کافی شاپ زعفران  5627 Ch. de la Cote des Neiges, Montreal, H3T 1Y8,

Iranian Canadian Journal

Medi Shams
April 2 at 7:37 PM ·
تقاضای انتشار نامه های ارسالی کنگره به کمیسیون تحقیق
در اولین تماسم با هییت مدیره کنگره تقاضا کردم که نامه هایی را که برای کمیسیون تحقیق فرستاده منتشر کند. یک هفته از آن میگذرد و خبری از آن نیست. قصد دارم که با قاضی که جلسات کمیسیون را ریاست میکند تماس بگیرم و آن نامه ها را بخواهم که در اختیارم قرار دهد.

محرمانه، سری و فوق سری
البته در ایمیلم گفته ام که طبق تعریف کمیسیون اگر این نامه ها محرمانه، سری و فوق سری میباشند، هییت مدیره آن را اعلام کند. تا امروز که حدود یک هفته میگذرد خبری از هییت مدیره نشده است.

شرح حال کنگره و خودم
قصد دارم که در تماسم با کمیسیون تحقیق از کنگره بگویم که چگونه کامیونیتی را دو قطبی کرده و جو را بصورتی در آورده که کسی رغبتی به مشارکت ندارد و باعث شده که کامیونیتی به دادگاه کشی متوسل شود. میخواهم از خودم هم بگویم که در جایگاه یکی از فعالترین اعضای کنگره و قدیمیترین، از زمانی که کنگره سراسری شده نه عضویتم تمدید شده، نه اجازه داده اند که در فعالیت های کنگره شرکت کنم، مطالبم مادام در فوروم سانسورو خودم هم اکثر اوقات در حالت حذف قرار دارم. پنج سالی هم هست که من را در گیر یک پرونده حقوقی کرده اند.

تعداد اعضاء
میخواهم از طرفی به تعداد اعضاء که طبق آخرین اطلاعات در اختیار گذاشته شده ۲۸۰ نفره بوده تاکید کنم. که این نهاد دموکراتیک سراسری در کانادا چقدر توانسته توجه کامیونیتی چهار صد هزار نفره را به خودش جلب کند. از طرفی هم واقعن خجالت میکشم و از خودم میپرسم که قاضی در باره ما ایرانیان چه فکر خواهد کرد. چهار صد هزار ایرانی که همگی از شر جمهوری اسلامی گریخته اند، تظاهرات خیابانی ۵۰ هزار نفره تشکیل میدهند، فستیوال های بین المللی مانند تیرگان را برگزار میکنند ولی در حفظ یک نهادی که بیش از ۲۸۰ عضو ندارد، آنهم در کشور آزاد و امن و قانونمندی مانند کانادا در میمانند.

فرهنگ و سیاست استعماری
من هم این چنین سئوالاتی را مدت هاست که از خودم کرده ام و جواب هم گرفته ام. به نظر من میبایست ریشه آنرا در فرهنگ و سیاست های استعماری که برده باری بخشی از آنست جست. با این امید که روزی روانشناس ها و جامعه شناسان بسیاری که در کامیونیتی داریم به روانشناسی جمعی و جامعه شناسی روانی کامیونیتی بپردازند و در این رابطه مطالعه کنند.

سیستم گزینشی
سیستم گزینشی مهاجرین به گونه ایست که کم خطر ترین افراد برای نظام های حاکم انتخاب گردند. آنهاییکه بیشترین آمادگی برای ایفای نقش برده های عصر جدید را بازی کنند. جالب توجه اینکه بخش الیت جامعه که تحصیلکردگان آنرا تشکیل میدهند برای این نقش بیشترین آمادگی را دارند. آنها نه تنها بصورت ظریفتری این نقش را بازی میکنند، با قرار دادن خود در جایگاه رهبریت توامندی های جمعی را نیز طبق گرایشات کانسرواتیو خود تغییر میدهند.

گذشته هییت مدیره های کنگره ایرانیان
به گذشته کنگره ایرانیان بنگریم. مگر نه اینکه موسسین آن از طبقه الیت بودند ولی خودشان باقی نماندند و مسئولیتی را به عهده نگرفتند. وکلا، دانشگاهیان، مهندسان و پزشکان همیشه در هییت مدیره اکثریت داشتند. به هییت مدیره فعلی نگاه کنیم، رئیس آن آرزوی خدیر یک پزشک است، سخنگوی آن امیر حسن قاسمی نژاد تفرشی یک استاد دانشگاه است، به نظر میاید که رضا نامداری یک مهندس است. محمد وحیدی راد تا به حال دو کتاب نوشته و خود را علامه دهر در سیاست و اقتصاد و جامعه شناسی میداند. بقیه هم یا دکتر هستند و یا اینکه با دکتر ها رابطه خیلی نزدیکی دارند.
نحوه مدیریت این افراد بیشتر شبیه یک بازی کودکانه میماند. در گذشته هم شاهد بوده ایم تا اوضاع کمی ناجور میشودِ، استعفا میدهند. اگر در انتخاباتی موفق نشوند نه تنها قهر میکنند، بلکه تشویق به کناره گیری کرده و باز رهبری آنرا به عهده میگیرند. تا پایشان به دادگاه میافتد به معذرت خواهی میافتند ولی برای گرفتن عکس های مبارزان در ایران با هم رقابت میکنند.

جنبش وخیزش
این حرف ها را هم نزدم تا جنبش و خیزش و تغییر و تحولی بوجود آورم. اگر قرار بود تغییر و تحولی صورت بگیرد تا به حال صورت گرفته بود. من نه تنها از کامیونیتی بلکه از کل جهان ناامید شده ام. ما که به مدت چهل سال در یک کشور آزاد و دموکراتیک به سر برده ایم، چه کردیم تا بتوانیم امیدی برای فردای ایران داشته باشیم. هر چه بیشتر پیش میرویم از نظر علمی و تکنولوژی پیشرفت بیشتری میکنیم ولی متاسفانه از نظر انسانیت پایین تر میرویم. به هر حال نمیتوان از تلاش دست برداشت.

https://youtu.be/vy7mb4abHOQ